Knikdenker 10

In onze vorige knikdenker hadden we het over het belang van de verrassende vraagstelling. We spraken toen over dat vissersdorp aan de binnenzee.... We hadden het toen over Spakenburg. Dat wist je natuurlijk al. Niet? Hoe kan dat nou. Lees snel de prachtige Spakenburgse denkknik! 

(foto’s in deze knikdenker uit: Voorbij dijken. Hoe Nederland met het water werkt)

Als ze in Spakenburg voor een gewone probleemstelling hadden gekozen dan was de vraag geweest: 

Hoe beschermen we onze historische jachthaven en binnenstad tegen hoogwater? 

Dan was er dus waarschijnlijk een gewone oplossing gekomen. Een lelijke barrière in de vorm van een kademuur van een meter hoog. Of nog erger we kijken weg...... we beschermen de binnenstad niet en zorgen als het zover is voor noodoplossingen in de vorm van zandzakken. 

In Spakenburg werd een originele oplossing gevonden door kunstenaar en garagehouder Johan van den Noort. Hij verbaasde zich er tijdens het beruchte hoogwater in 1995 over dat de binnenstad van Kampen met een nooddijk van zandzakken beschermd moest worden en dacht......... dat moet toch anders kunnen. 

Waar zit hier de knik? 

Daarmee zette hij zijn creatieve proces aan. Misschien zonder het te weten stelde hij zichzelf de vraag:

Hoe beschermen we de binnenstad met een mooie oplossing? Kunnen we de binnenstad niet op een onzichtbare manier beschermen? 

Het verhaal gaat dat hij midden in de nacht wakker werd en in een kwartier zijn noodkering bedacht.

Zijn waterkering is nu toegepast in Spakenburg. De waterkering ligt verzonken in het wegdek. Als het water een kritische grens overschrijdt, komt de waterkering omhoog, doordat het opkomende water de waterkering omhoog drukt. 

Het principe is eenvoudig. Via inlaatopeningen en buizen loopt bij hoog water een stalen bak onder de kade vol water. In de bak zit een kunststof (Kevlar) waterkering verborgen, die onder druk van het water naar boven drijft. Zolang er hoogwater is, staat de kering dankzij de waterdruk fier overeind.